Açıklama
DERİNDEN
Eteğimde hem çakıl taşları hem de kumlar vardı. Hepsinden kurtulmam lazımdı nefes alabilmek için ve bu nedenle her seferinde bana çarşaf gibi görünen başka bir sakin denize dalıyordum sessizce. O deniz ki, beni gördüğünde hırçınlaşıp köpürüyor ve ben koşarak kıyıya çıkarken farkında olmadan yeni çakıl taşları ile yeni kumlar doluyordu her yerime. Her denizden farklı çakıl taşı ve her denizden farklı kum. Hangi yürek taşıyabilirdi ki bu yükü?
KİMSE FAHİŞE DOĞMAZ
Evvel zaman içlerinde mutluluklar yok imiş, Namus dedikleri her şey bir bedende gizliymiş. Sonra kötü insanlar gelip gelip gitmişler. Çığlıkları gökyüzüne kanştırıp sövmüşler. İçimdeki masum kızı, öldürdüler vay anam, Kirli bir lamba yalap da, söndürdüler vay aman.
İnceleme yazabilmek için oturum açmalısınız.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.